پیام کشورهای جهان به ایران

تعداد زیادی از کشورهای جهان هم‌صدا شدند تا پیامی به نظام ملاها در ایران به دلیل حمایتش از تروریسم در جهان، بفرستند. علیرغم تنوع منابع این پیام، مضمون آن یکی است؛ به اختصار:« دست از حمایت تروریسم در جهان بردارید و در مسائل کشورهای دیگر دخالت نکنید».
اولین منبع این پیام، بیانیه‌های پایانی سه نشستی بود که در روزهای 27 و 28 ماه رمضان در مکه مکرمه برگزار شدند. منبع دوم تهدیدهای رئیس جمهوری امریکا دونالد ترامپ و وزیرخارجه‌اش است که ایران «روش تروریستی‌اش را در مقابل کشورهای جهان تغییر دهد و دست از حمایت ملیشیای تروریسم بردارد». به همین دلیل ایران در شبه انزوایی جهانی قرار گرفته که خود برخود تحمیل کرده است. هنوز نظام به سیاست‌های کهنه‌اش ادامه می‌دهد تا ایران را به امپراطوری در جهان تبدیل کند که امر و نهی کند و فراموش کرده که دوران چنین امپراطوری‌هایی بی هیچ برگشتی محو شده است.
نظام ایرانی در خوانش واقعیت اشتباه کرد و به سیاست خارجه سرکشش ادامه داد، در زمانی که تغییرات بسیاری در جهان رخ داده است؛ یکی از آنها تغییر دولت امریکا بود، جایی که دولت بازها به کاخ سفید آمد و امریکا از توافق هسته‌ای خارج شد که میان اتحادیه اروپا و امریکا از یک طرف و ایران از طرفی دیگرشکل گرفته بود. ضعیف شدن موضع اروپایی‌ و خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا. و با شروع « طوفان اراده» به رهبری سعودی در یمن تغییراتی در منطقه خلیج عربی روی داده، اپوزیسیون ایرانی در داخل و خارج قوی شده و... نظام ایرانی همه این تحولات را نادیده می‌گیرد و یکی از نتایج این تحولات اعمال تحریم‌های اقتصادی توسط امریکا علیه ایران بود و اتخاذ سیاست برجسته سازی نقش ایران در منطقه خاورمیانه توسط رئیس حمهوری امریکا دونالد ترامپ.
علیرغم اینکه کشورهای جهان از نظام ایران می‌خواهند دست از این سیاست‌هایی که عامل خشونت در کشورهای مختلف جهان است بردارد، ایران همچنان به سیاست خود در حمایت از تروریسم ادامه می‌دهد. همچنین خادم حرمین شریفین در نشست‌های مکه مکرمه گفت:« نظام ایرانی در مسائل داخلی کشورهای منطقه و همسایگانش دخالت می‌کند و برنامه هسته‌ای و موشکی‌اش را توسعه می‌دهد و آزادی کشتیرانی جهانی را تهدید می‌کند از جمله تهدید ذخایر نفتی جهان... این دهن کجی آشکار به معاهده‌ها و اصول و قوانین سازمان ملل متحد برای حفظ صلح و امنیت جهانی است» او افزود، حمایت ایران از تروریسم طی چهار دهه و تهدید امنیت و ثبات به منظور گسترش نفوذ و سلطه خود، رفتاری است که عرف‌ها و مواثیق بین‌المللی نمی‌پذیرند...
از سویی دیگر تهدیدهای امریکا در اظهارات آتشینی منعکس شد که رئیس جمهوری ترامپ و وزیرش درباره ایران گفتند و همه در زمانی بسیار حساس عنوان می‌شدند چرا که با آغاز تحریم کامل صادرات همزمان شدند آن هم با اعمال تحریم خرید مواد پتروشیمی... این پیامی شدید اللحن بود که در خود به استفاده از گزینه نظامی علیه فعالیت‌های خصمانه تهران و تهدیدهای مستمرش علیه منطقه تهدید می‌کرد. این پیام با پیام نشست‌های سه گانه به ایران همخوانی دارد. پیام‌هایی به منظور منع ایران که چند روزی ادامه می‌یابند و تأکید می‌کنند گزینه نظامی در مقابل ایران برای چند دهه بر میز امریکایی است و تنها یک تهدید نیست.
نظام ایرانی به جای آنکه به این پیام‌ها جواب بدهد و نرمشی برای کاهش تنش نشان دهد، رو به افزایش تنش آورد و اقدام به زدن 4 کشتی حامل نفت در بندر فجیره کرد؛ یکی از آنها نروژی بود. همچنین به تأسیسات پمپاژ نفت سعودی حمله کرد. شکایتی از سوی سه کشور تقدیم شورای امنیت شد؛ سعودی، امارات و نروژ که دلایل دست داشتن نظام ایرانی در این اعمال تروریستی را به همراه داشت. این سه کشور خواستار محاسبه‌ ایران شدند.
نتیجه همه اینها ایجاد فضای جهانی مناسب برای امریکا بود تا طبق استراتژی با سرکشی نظام ایرانی که سرانجامش تن دادن ایران و پذیرش خواسته‌های دوازده‌گانه است برخورد کند. (اغلب کشورها با فهرست خواسته‌های دوازده گانه اتفاق نظردارند و شامل خواسته‌های سعودی و امارات نیز می‌شود). ما اکنون در مرحله پیشرفته این استراتژی امریکایی هستیم؛ مرحله تهدید به برخورد نظامی، شامل حمله به اهداف نظامی محدود در ایران برای نابودی زیرساخت‌های نظامی «سپاه انقلاب» ایرانی. به همین دلیل امریکا سامانه‌های موشکی دفاع هوایی از نوع «پاتریوت» و ناو هواپیمابر را به خاورمیانه گسیل کرد. ناو هواپیمابر «یو اس اس ارلینگتون» که با خود شناورهای آبی خاکی و هواپیمای جنگنده حمل می‌کند به ناو هواپیمابر «آبراهام لینکلن» مستقر در آبهای خلیج ملحق می‌شود... همه اینها پیام‌هایی است به نظام ایرانی که در خوانش واقعیت از همان ابتدا به اشتباه افتاد و براین نظر بود که رئیس جمهوری امریکا دوره ریاست جمهوری‌اش به پایان خواهد رسید و به همین دلیل همچنان به سیاست تهدید به جنگ و نه جنگ با امریکا ادامه می‌دهد تا وقت بخرد و ایران همچنان در توهم «صدور انقلابش» زندگی می‌کند که در حقیقت«صدور تروریسم» است. رهبرانش هنوز در«خواب‌های بیداری»‌اند که آنها رهبری جهان را به دست می‌گیرند. به همین دلیل اگر ایران به خود نیاید و به پیام‌های کشورهای دوستدار دوستی و صلح که به نظر کاسه صبرشان در حال لبریز شدن است پاسخ ندهد و اگر امریکا تصمیم گرفت دست به کار نظامی بزند، بسیاری از کشورهای بزرگ مانند کشورهای اروپایی کاری از دست‌شان ساخته نیست و وقت مناسب برای انجام دادن آن را امریکا تعیین می‌کند اگر ایران تن به راه‌های مسالمت آمیز ندهد.